het Museum voor Moderne Kunst, de Rietgors in Papendrecht en haar conservator Adrie Mouthaan

oude titel - De vraag wat me tot een nieuw stuk kan inspireren leidde tot een stuk over
 het voormalige Museum voor Moderne Kunst, de Rietgors in Papendrecht en haar conservator Adrie Mouthaan

Ik giet mijn artikelen/blogs meestal in een bepaalde vorm, ik hang het verhaal als het ware ergens aan op. Dat kan een bepaald thema zijn, over een favoriete plek van de Dordtse Impressionisten handelen - het kan ook over een oud foldertje van Daan Mühlhaus gaan. Er is regelmatig wel een vertrek- of uitgangspunt.  Nu zat ik (nog) zonder maar voelde ik eenvoudig de behoefte om weer eens een positief geluid te laten horen.  Dus dat werd mijn voorlopige kapstok voor de start. De rest diende zich vanzelf aan. 

Het kan me altijd weer frapperen dat er op momenten dat ik me het voorgaande afvraag - waar een verhaal aan te koppelen - er zich vaak onverwacht een gelegenheid aandient om over te schrijven. Nu net, toen ik de eerste regels van dit stuk al geschreven had bijvoorbeeld. Ik surfde wat op Google op zoek naar een antwoord op een gerezen vraag en zo kwam ik op een mij nog niet bekende website. Bij de in de site opgenomen afbeeldingen zag ik veel oude bekenden, allemaal schilderijen uit de collectie van de Rietgors, terug. Dat wil ik  nu niet voor deze gelegenheid gebruiken maar ik ga dat wel in de directe toekomst toepassen. Het bied mij tegen die tijd zo'n soort kapstok. Eén waarmee ik later het verhaal rond een herinnering kan schrijven.
De website wil ik nu alvast doorgeven. (zie verderop in dit stuk)

omslag v/h boek Schilders van de Biesbosch
door Wim van Wijk en Ad Molendijk
1999 uitgeverij Waanders, Zwolle
en het stadsarchief Dordrecht, met
Cor Noltee, Steef Wijnhoven, Ab van 't Hof,
Adrie Mouthaan, les Timmermans,
Arie C. de Bruyn, Ernst van Dalen,
Henk van Dalen, Marinus van der Neut,
Ad van der Ven, Teus Verhoeven
en twee afbeeldingen van Wim Jansen

In blogger, de host van mijn site, kan ik zien welke zoektermen men heeft gebruikt om op dit blog te belanden. Daar kwam ik deze week meerdere malen de naam van Adrie Mouthaan tegen. Omdat ik weinig feedback van mijn lezers krijg, ondanks mijn verzoeken, en ik me wel afvroeg of er misschien nieuws over hem te vinden was zat ik wat te surfen en vond ik de aangeduide site.

De laatste keer dat ik Adrie Mouthaan (1940) ontmoette, dat is alweer een paar jaar geleden, vertelde ik hem dat ik een interessante cd-rom, speciaal van de landschappen, van de Frans-Russische schilder Nicolas de Staël had gemaakt, en dit op een manier en in een uitvoering die hem zeker zou aanspreken, want ik wist dat hij net als ik een groot bewonderaar van deze schilder is.  Hij vertelde me toen dat hij eigenlijk niet veel van computers en Internet moest hebben en weinig aan die cd-rom had. Dat helpt in deze tijden niet erg mee bij de bevordering van een zekere naamsbekendheid. Bovendien heeft hij op 'het net' de 'pech' dat hij dezelfde naam deelt met een landelijk bekende fotograaf. De fotograaf Adrie Mouthaan die in de muziekwereld zijn sporen verdient. Google je hun beider naam dan kom je bij deze fotograaf terecht. Niets ten nadele van de fotograaf, maar Adrie Mouthaan de schilder mag er toch ook zijn! Vandaar dat ik de gelegenheid te baat neem onderstaande afbeeldingen van de voor en achterzijde van het Adrie Mouthaan Album te plaatsen. Als tegenwicht richting zijn naamgenoot met al zijn popsterren die toch wel genoeg bezoekers zal krijgen. In het boek 'Schilders van de Biesbosch,' is een hoofdstuk aan Adrie Mouthaan gewijd.

Mouthaan wil ik bij deze gelegenheid sowieso graag noemen omdat ik veel aan de contacten met hem heb gehad. Mühlhaus was onbetwist mijn mentor, maar hij stond absoluut vijandig tegenover de moderne kunst. Heel anders dan Mouthaans 'mentor,' Joop Kropff, die zich is blijven vernieuwen. Mühlhaus deed dit simpel af met de uitspraak; ,,Joop moest ook zo nodig gek doen!''
Bij Mouthaan, en via hem bij Kropff, herkende ik de volgende stap als schilder, die voorbij het Dordts Impressionisme. Trouwens een stap die Mühlhaus mij, ondanks zichzelf, ook al aankondigde. Maar dat is weer een verhaal voor later.





achterkant van dezelfde uitgave uit
 1978 met kunstenaar en conservator
van Museum voor Moderne Kunst
de Rietgors in Papendrecht,
Adrie Mouthaan (1940)

Adrie Mouthaan (1940) album
14.6x11.4 cm
uitgave in een oplage van 100
exemplaren, uitgegeven door
Carolien van den Dool in 1978







































De site is een website die, naar ik begrijp, sinds dit jaar rond het Museum voor Moderne Kunst de Rietgors, vroeger in Papendrecht, bestaat. Het opheffen van dit sympathieke Museum door de gemeente Papendrecht is een goede graadmeter van hoe verdrietig het in het algemeen met het Nederlandse kunstklimaat gestelt is. Want als u alleen al op deze website de hoogtepunten van de collectie bekijkt, ziet u wat een fraaie collectie het is. Deze uitkomst staat ver af van wat de oprichter, de verzamelaar Luigies met de collectie, en de bungalow die die collectie moest herbergen, voor ogen had. http://www.museumderietgors.nl/






in 1997 weidde het Museum voor
Moderne Kunst de Rietgors in
Papendrecht een tentoonstelling
aan de Dordtse Impressionist
Daan Mühlhaus. Dit in nauwe
samenwerking met Bert Jintes van
Kunsthandel de Rode Deur, Dordrecht 

Een bezoekje aan dit inmiddels opgeheven museum in Papendrecht, dat onder de supervisie van een conservator, de kunstenaar Adrie Mouthaan, stond, kon me als beginnende kunstenaar flink inspireren en de verzamelaar, die ik toen ook was, kon de schilderijen zien die soms voor zijn neus waren weggekaapt. De Rietgors had namelijk vaak, in de persoon van Adrie Mouthaan, de eerste keuze bij de plaatselijke Dordtse kunsthandel. Het Papendrechtse museum was tevens een podium dat veel aan de regionale kunstenaars deed. Heel wat meer dan het Dordrechts Museum, en dat kan het Dordrechts Museum wat mij betreft in zijn zak steken.

Die inspirerende werking was niet alleen vanwege de mooie verzameling maar ook door het prettige contact met conservator Adrie Mouthaan, die me zelfs een paar keer het voorrecht gunde in mijn eentje, zonder begeleiding of toezicht, in het depot van dit intieme museum rond te neuzen.

Ik herinner me een prachtige in blauwe tinten geschilderde Joop Kropff. Een klein schilderijtje, de Merwede met Dordrecht aan de horizon - één dat me vaag aan Claude Monet deed denken. Frans impressionisme aan de Merwede! - misschien sloeg mijn fantasie wel op hol, maar dat schilderijtje was alleen al het tochtje naar Papendrecht meer dan waard. Zulke indrukken helpen je vooruit als autodidacte schilder.

Een bezoek aan de Rietgors, samen met mijn mentor, de Dordtse schilder Daan Mühlhaus, als tussenstop tijdens een tocht die in mijn herinnering gegrifd zal blijven, zal ik in één van de komende artikelen/blogs beschrijven.